|
Płonie ognisko i szumią knieje
I
Płonie ogniesko i szumią knieje
Drużynowy jest wśród nas
Opowiada starodawne dzieje
Bohaterski wskrzesza czas
II
O rycerstwie spod kresowych stanic
O obrońcach naszych polskich granic
A ponad nami wiatr szumi wieje
I dębowy huczy las
III
Już do odwrotu głos trąbki wzywa
Alarmując ze wszech stron
Staje wiara w ordynku szczęśliwa
Serca biją w zgodny ton
IV
Każda twarz się uniesieniem płoni
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni
A z młozieńczej się piersi wyrywa
Piećń potężna pień jak dzwon
|
|
